رکورد قبلیرکورد بعدی

" بررسي ميداني تاثير فرمولاسيون هاي ويژه گوگرد در اصلاح pH، ساختار فيزيکي، شيميايي و زيستي خاکهاي کشور "


شماره شناسایی : 18874779
شماره مدرک : ۶۱۹۶۲
نام عام مواد : [گزارش نهایی -عادی]
شناسه افزوده : اسدي رحماني، هادي
: اسدي رحماني، هادي
: بازرگان، کامبيز
: مشيري، فرهاد
: کرمي، علي داد
: اصغرزاده، احمد
: خاوازي، کاظم
عنوان اصلي : بررسي ميداني تاثير فرمولاسيون هاي ويژه گوگرد در اصلاح pH، ساختار فيزيکي، شيميايي و زيستي خاکهاي کشور
نام نخستين پديدآور : اسدي رحماني، هادي
عنوان اصلي به زبان ديگر : Field evaluation of sulfur- bentonite formulations on yield, PH, physical, chemical and biological properties of soils of IRAN
وضعیت انتشار : کرج: موسسه تحقيقات خاک و آب، ۱۴۰۱
فروست : شماره ثبت ۶۱۹۶۲ مورخ ۱۴۰۱/۰۵/۰۵۶۱۹۶۲
: شماره طرح : 014-10-10-005-94015
: سامانه سمپات
توصیفگر : گوگرد
: اکسیداسیون گوگرد
: pH
: EC
: تناوب زراعی
: عملکرد
خلاصه یا چکیده : هدف از اجراي اين طرح، بررسي اثرات کاربرد گوگرد بنتونیتی پاستیل به همراه باکتری تیوباسیلوس بر اصلاح pH، ساختار فیزیکی، شیمیایی و زیستی خاکهای کشور و همچنین عملکرد گیاهان زراعی و امكان تعميم نتايج حاصل از تست كاربردي فرمولاسيون¬هاي كودي گوگرد بنتونيتي به سایر اراضي زراعي كشور بود. نتايج به¬دست آمده از تحقيقات پروژه فاز یک نشان داد كه فرمولاسيون گوگرد بنتونیتی تولید شده در پالايشگاه گاز خانگيران شهيد هاشمي نژاد از پتانسيل مناسبی براي افزايش عملكرد گياهان زراعي مهم و استراتژيك كشور برخوردار مي¬باشد. به منظور تعميم يافته¬ها به سطح اراضي كشور، تأثير استفاده از فرمولاسيون گوگردي تهيه شده در پالايشگاه گاز خانگيران شهيد هاشمي نژاد در اصلاح pH خاك و همچنين عملكرد كمي و كيفي محصولات در يك بازه زماني سه ساله پايش گردید. در اين راستا با همكاري مجريان استاني و ستاد مؤسسه، عکس العمل خاك ها به گوگرد و تاثیر کاربرد گوگرد در کاهش pH و سایر ویژگی های خاک در کشت¬¬هاي مختلف محصولات انتخابي مطالعه گردیده و پایش تغییرات عملکرد و جذب عناصر غذایی در تناوب های گندم- ذرت، گندم- پیاز و کلزا- ذرت در خاکهای گوگرد داده شده مورد بررسي قرار گرفت همچنین در تحقیقی معدنی شدن گوگرد عنصری در شرایط مختلف رطوبتی و تأثیر آن بر ویژگی¬های خاک (تغییرات pH و EC) خاک بررسی شد. در نهایت پس از آنالیز داده ها، نتایج آزمایش نشان داد که حداکثر میزان اکسیداسیون گوگرد در شرایط رطوبتی 40 درصد به‌دست آمد و با افزایش درصد رطوبت میزان اکسیداسیون گوگرد کاهش یافت. نتایج نشان داد که در شرایط استفاده از گوگرد، pH خاک کاهش یافت. تغییرات pH در خاک به مقدار گوگرد استفاده شده بستگی داشت، به¬طوری¬که بیشترین مقدار کاهش pH در تمام سری خاک¬های مورد بررسی مربوط به سطح 10000 کیلوگرم گوگرد بود. همچنین نتایج نشان داد که علاوه بر مقدار گوگرد اولیه، مدت زمان استفاده از آن‌ها در خاک نیز بر میزان pH تأثیرگذار است. به¬طوری¬که در برخی از خاک¬ها زمان کمتری برای کاهش pH در مقایسه با سایر خاک¬ها نیاز بود در حالی¬که در سایر خاک¬های مورد بررسی زمان بیشتری نیاز بود. تغییرات pH به گونه¬ای بود که در بیشتر سری¬های خاک مورد آزمایش، پس از 360 روز مقدار pH به مقدار اولیه آن در شرایط شاهد (سطح صفر گوگرد) نزدیک شد در حالی¬که در برخی نیز این¬گونه نبود. نتایج نشان داد تغییرات pH به¬طور کلی تابع مجموعه عوامل کنترل کننده ظرفیت بافری خاک است. درخصوص شوری خاک نیز به¬طور کلی با افزایش سطح گوگرد، EC در مقایسه با شاهد (سطح صفر گوگرد) افزایش یافت. بیشترین تغییرات EC نسبت به شاهد (سطح صفر گوگرد) مربوط به سطح 10000 کیلوگرم بر هکتار گوگرد بود که بعد از گذشت 360 روز به مقدار حداکثر رسید. با توجه به نتایج، تغییرات زیاد در EC مربوط به سطح 10000 کیلوگرم بر هکتار گوگرد است که استفاده از این سطح معمولاً در مزارع رایج نیست و مقادیری بین 500 تا 1500 کیلوگرم بر هکتار استفاده می¬شود. لذا بررسی تغییرات EC در سری خاک های مورد مطالعه در سطوح پایین¬تر گوگرد (500 و 1000 کیلوگرم بر هکتار) نشان داد که در سطح 500 کیلوگرم بر هکتار میانگین تغییرات بین سری های مورد مطالعه 72/0 و این عدد برای سطح 1000 برابر 10/1 بود. لذا این تغییرات نشان دهنده این است که در سطوح معمول گوگرد در خاک نیز تغییرات EC می¬تواند در طولانی مدت قابل توجه باشد. با توجه به نتایج به¬دست آمده، میزان اکسیداسیون گوگرد به مقدار اولیه آن در خاک بستگی داشت. به¬طوری¬که در تمام سری خاک¬های مورد مطالعه (به‌جز سری¬های دره بید و نجم¬آباد) بیشترین میزان اکسیداسیون در سطح 500 کیلوگرم بر هکتار گوگرد مشاهده شد و با افزایش مقدار آن به 10000 کیلوگرم از مقدار آن کاسته شد. نتایج همچنین نشان داد که مقدار اکسیداسیون گوگرد در خاک به زمان استفاده از آن نیز بستگی داشت. به¬طوری¬که در سری¬های خاک مورد مطالعه، حداکثر اکسیداسیون 25 روز پس از کاربرد گوگرد در خاک مشاهده شد و با گذشت زمان از مقدار آن کاسته شد. نتایج همچنین نشان داد که از بین سری‌های خاک مورد بررسی به طور کلی با افزایش کربن آلی تا 20/1 درصد و کاهش میزان شوری درصد اکسیداسیون گوگرد افزایش یافت. نتایج آزمایشات مزرعه ای در 7 استان نشان داد که عملکرد گیاهان مورد آزمایش، تحت تأثیر مصرف گوگرد قرار گرفت. به‌طوری¬که در محصول گندم در سطح 750 و 1500 کیلوگرم گوگرد بیشترین افزایش عملکرد در خراسان و در سطح 3000 کیلوگرم گوگرد، بیشترین افزایش عملکرد در ورامین مشاهده شد. نتایج کلزا نیز نشان داد که بیشترین افزایش عملکرد دانه در سه سطح فوق در مازندران مشاهده شد و عملکرد دانه در خوزستان تفاوت قابل ملاحظه¬ای بین سه سطح نداشت. نتایج عملکرد ذرت علوفه ای (وزن تر) نیز نشان داد در سطوح 750 و 1500 و 3000 کیلوگرم که گوگرد قبل از گیاه اول تناوب استفاده شده بود، بیشترین عملکرد به ترتیب مربوط به ورامین و قزوین بود. در شرایطی که گوگرد قبل از کشت ذرت استفاده شده بود بیشترین عملکرد علوفه در سه سطح گوگرد مربوط به مازندران بود. نتایج پیاز نیز نشان داد در دو سطح 750 و 1500 کیلوگرم گوگرد که قبل از گیاه اول تناوب استفاده شده بود، بیشترین عملکرد سوخ مربوط به خراسان بود و در آذربایجان شرقی عملکرد در مقایسه با شاهد (سطح صفر گوگرد) کمتر شد. در سطح 3000 کیلوگرم گوگرد که قبل از گیاه اول تناوب کشت شده بود عملکرد هر دو خراسان و آذربایجان شرقی در مقایسه با شاهد (سطح صفر گوگرد) کمتر شد. در شرایطی که گوگرد قبل از کشت پیاز استفاده شده بود، بیشترین عملکرد در سطوح 750 و 3000 کیلوگرم گوگرد مربوط به آذربایجان شرقی و در سطح 1500 کیلوگرم گوگرد مربوط به خراسان بود. نتایج همچنین نشان داد که حداکثر عملکرد اقتصادی در سطح پایین‌تری از گوگرد در مقایسه با حداکثر عملکرد زراعی به دست می آید. در انتها برای هر استان و بر حسب نوع محصول و با در نظر گرفتن حداکثر عملکرد زراعی و اقتصادی و همچنین اهمیت افزایش EC خاک در حضور گوگرد، توصیه کود گوگرد انجام شد. بدین ترتیب محدوده 1000-750 کیلوگرم گوگرد برای پیاز در تناوب اول یا دوم قابل توصیه است. همچنین میزان گوگرد بین 750 تا 1000 کیلوگرم در هکتار جهت دستیابی به عملکرد بیشینه کلزا پیشنهاد می¬شود. درخصوص محصول ذرت، مصرف750 کیلوگرم در هکتار قابل توصیه می باشد. در جمع¬بندی کلی برای گیاه گندم نیز مصرف 750 تا 1000 کیلوگرم گوگرد در هکتار توصیه می-شود.. در بخش دیگری از تحقیق کاربرد گوگرد در کاهش pH محیط ریزوسفر گیاه گندم و ذرت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از تاثیر مثبت کاربرد گوگرد به همراه مایه تلقیح تیوباسیلوس بر کاهش pH در محیط ریزوسفر گیاه گندم و ذرت بود. با این حال روند فرایند اکسیداسیون گوگرد و تغییر pH خاک در ریزوسفر و توده خاک یکسان بود.
: In calcareous soils, although concentrations of elements such as phosphorus, iron and zinc may be appropriate in soil, but its bioavailability is low for the plant. Among the reasons for the low bioavailability of these elements are the high pHs of the soil. Various solutions have been proposed to reduce soil pH, one of which is the use of sulfur before cultivation. Also, due to the nutritional role of sulfur for the plant, the use of sulfur can improve yield and improve soil properties. The study was conducted in two separate experiments. The first experiment, conducted in the laboratory of the Soil and Water Research Institute (Karaj), investigated the mineralization of elemental sulfur in different moisture conditions and its effect on soil properties (pH and EC changes). The second experiment was conducted in eight different provinces of Iran to investigate the effect of different levels of sulfur on wheat, rapeseed, maize and onion yield and to monitor salinity changes in order to obtain the best sulfur recommendation in different crops and regions. The results of the first experiment showed that the maximum amount of sulfur oxidation was obtained at 40% moisture content and decreased with increasing moisture content. The results showed that the soil pH decreased with the use of sulfur that the highest and the lowest values of soil pH (variations compared to control), respectively, were among the tested soils, Khaldar and Atish series with 2.10, 0.11, respectively. According to the results, the pH changes in the soil were dependent on the amount of sulfur used, So that the highest amount of pH reduction in all the soils in the series being 10,000 kg of sulfur. The results also showed that in addition to the initial sulfur content, their duration of use in the soil also affected the pH. In some soils less time was needed to lower pH than in other soils while in other soils it took longer. The pH variations were such that in most of the tested soils, the pH reached its initial value after 360 days under control conditions (zero sulfur level), while in some it did not. The results showed that pH variations were generally subordinate to the set of soil buffering capacity controlling factors. According to the results, the EC increased with increasing sulfur level compared to the control (zero sulfur level). The highest EC changes compared to the control (zero sulfur level) were in level of 10,000 kg / ha of sulfur, which reached a maximum after 360 days. According to the results, large variations in EC are related to the level of 10,000 kg / ha of sulfur, which is not commonly used in farms and usually use it between 500 and 1500 kg / ha. Therefore, the study of EC variations in the series of soils at lower sulfur levels (500 and 1000 kg / ha) showed that at the level of 500 kg / ha the mean variations between the studied series were 0.72 and this number was 10.1 for level of 1000 kg/ha. Therefore, these changes indicate that at regular levels of sulfur in the soil EC changes can also be significant in the long time. According to the results, the amount of sulfur oxidation depended on its initial amount in the soil. The highest amount of oxidation was observed at 500 kg / ha of sulfur in all studied soils (except for Darehbid and Najmabad series) and by increasing sulfur level to 10,000 kg, it was reduced. The results also showed that the amount of sulfur oxidation in the soil also depended on the time of application. . Maximum oxidation was observed 25 days after application of sulfur in the studied soil series and decreased with time. The results also showed that among the investigated soils in general with increasing organic carbon up to 1.20% and decrease in salinity percentage of sulfur oxidation increased. The results of the second experiment showed that the yield of the plants was affected by sulfur consumption. The highest yield was obtained in wheat at 750 and 1500 kg sulfur level in Khorasan and at 3000 kg sulfur level in Varamin. Rapeseed results also showed that the highest increase in grain yield was observed in the above three levels in Mazandaran and grain yield in Khuzestan was not significantly different between the three levels. The results of forage maize yield (fresh weight) also showed that at levels 750, 1500 and 3000 kg when sulfur was used before the first plant rotation, the highest yield was related to Varamin and Qazvin, respectively. In the case where sulfur was used before corn cultivation, the highest forage yield at three levels of sulfur was related to Mazandaran. Onion results also showed that at two levels of 750 and 1500 kg of sulfur used before the first crop rotation, the highest bulb yield was related to Khorasan and in East Azarbaijan the yield was lower than control (zero sulfur level). At the level of 3000 kg of sulfur that was planted before the first crop, the yield of both Khorasan and East Azarbaijan was lower than that of the control (zero sulfur level). Whereas sulfur was used before onion cultivation, the highest yield was obtained in East Azarbaijan at levels of 750 and 3000 kg and in Khorasan at 1500 kg. The results also showed that the maximum economic yield was obtained at a lower level of sulfur compared to the maximum agricultural yield. Finally, for each province, according to crop type, taking into account the maximum agronomic and economic performance and also the importance of increasing soil EC in the presence of sulfur, sulfur fertilizer recommendation was made.
آدرس ثابت

پیشنهاد خرید
پیوستها
عنوان :
نام فایل :
نوع عام محتوا :
نوع ماده :
فرمت :
سایز :
عرض :
طول :
نظرسنجی