|
" ارزيابي ذخاير و تعيين الگوي پراکنش گونه هاي غالب خيار دريايي در آب هاي ساحلي استان سيستان و بلوچستان "
امين راد، تيمور
| شماره شناسایی
|
:
|
18874338
|
| شماره مدرک
|
:
|
۶۱۷۰۹
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -تجاری]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
امين راد، تيمور
|
|
|
:
|
گوستاو پائولي،
|
|
|
:
|
رضواني گيل کلايي، سهراب
|
|
|
:
|
لعل شناس، محمد رفيق
|
|
|
:
|
جدگال، سليم
|
|
|
:
|
عطوفت شمسي، مجيد
|
|
|
:
|
صوفي مقدم، عليرضا
|
|
|
:
|
آژنگ، بيژن
|
|
|
:
|
الناز عرفاني فر،
|
|
|
:
|
چاکري، عبدالغفور
|
|
|
:
|
عبدل خالق دشتي،
|
|
|
:
|
آذيني، محمود رضا
|
|
|
:
|
رحيمي قره ميرشاملو، قاسم
|
| عنوان اصلي
|
:
|
ارزيابي ذخاير و تعيين الگوي پراکنش گونه هاي غالب خيار دريايي در آب هاي ساحلي استان سيستان و بلوچستان
|
| نام نخستين پديدآور
|
:
|
امين راد، تيمور
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
Evaluation of reserves and the distribution pattern of sea cucumber species in the coastal waters of Sistan and Baluchestan Province
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
تهران: موسسه تحقيقات علوم شيلاتي کشور، ۱۴۰۱
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۱۷۰۹ مورخ ۱۴۰۱/۰۳/۲۴۶۱۷۰۹
|
|
|
:
|
شماره طرح : 4-78-12-95114
|
|
|
:
|
سامانه سمپات
|
| توصیفگر
|
:
|
خیار دریایی
|
|
|
:
|
ارزیابی ذخایر
|
|
|
:
|
سواحل چابهار
|
| شماره ثبت
|
:
|
۴۵۰۱
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
خیارهای دریایی آبزیانی از رده خارپوستان هستند. این جانوران به زیرشاخه خارزیان (Echinozoa) تعلق دارند. بدنی چرم‌گون و در کف دریاها زندگی می‌کنند. نامگذاری این جانوران بخاطر شکل خیارمانندشان است. تا کنون بیش از 1500 گونه از آنها در آبهای دنیا شناسایی گردیده است. از اینها تنها تعداد معدودی در لیست غذایی و تجاری دنیا قرار دارند (Jiaxin Chen 2002). از دیدگاه اقتصادی خیارهای دریایی به چهارگروه; با ارزش اقتصادی بالا (High commercial value)، با ارزش اقتصادی (Commercial value)، با ارزش اقتصادی پایین (Low commercial value) و فافقد ارزش اقتصادی (No commercial value) تقسیم می گردند (FAO, 2008). قیمت یک کیلوگرم خیار دریایی بسته به گونه در بازارهای جهانی از نوسانات شدیدی برخوردار است. قیمت آن از 5 دلارالی 700 دلار در هر کیلوگرم در نوسان است. لذا این پروژه با هدف شناسایی و تعیین ذخایر قابل برداشت گونه های با ارزش اقتصادی تدوین گردیده است. در این مطالعه نوار ساحلی استان سیستان و بلوچستان از منتهی الیه شرقی ترین نقطه (گواتر) تا نوار مرزی این استان با استان هرمزگان (دماغه میدانی) به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده است. به ازای هر 10 کیلومتر یک ترانسکت خطی عمود بر نوار ساحلی به عنوان واحد های نمونه برداری تعیین گردیده است. هر ترانسکت خطی نصب شده در نوارساحلی خود از 5 ترانسکت دایره ای با رادیوس 10 متر جهت دستیابی به داده های مورد نیاز در نظر گرفته شده است. در هر ترانسکت دایره ای تعداد مشاهدات(تعداد خیارهای دریایی)، نوع مشاهدات (گونه خیارهای دریایی)، عمق و درصد حلقه های حیات در بستر منطقه مورد بررسی و ثبت گردیده است. در حقیقت در این مطالعه از روش های دینامیک جمعیتی اختصاصی خیارهای دریایی (Partial Count) که یک روش معمول برای برآورد ذخایر گونه های خیار دریایی می باشد، استفاده گردیده است , (Williams, 2009) (King, 1995). مرکز هر ترانسکت دایره با استفاده از GPS از قبل مشخص گردیده و با لنگر اندازی در نقطه مذکور عملیات بررسی ترانسکت دایره ای اجرا می گردد. همانطور که اشاره گردید، مکان لنگر به عنوان"روش نمونه برداری" (Sampling Designed) و شعاع 10 متری حول لنگر به عنوان “واحد های نمونه برداری" (Sampling units) تعیین گردید. در مطالعه حاضر شناسایی گونه های خیار دریایی با استفاده از روش ریخت شناسی و استخراج استخوانچه های پوستی به کمک روش های هضمی انجام گردیده که طی آن 20 گونه مختلف از خیارهای دریایی در ترانسکت های مطالعاتی مشاهده و ثبت گردیده است. از این تعداد 12 گونه متعلق به خانواده HOLOTHURIDA، 3 گونه متعلق به خانواده STICHOPUTIDAE، یک گونه متعلق به خانواده COCOMORIDAE و 2 گونه ناشناس می باشد. در مجموع از 42 ترانسکتی که در طول نوار ساحلی جهت تهیه داده های مورد نیاز نصب گردیده بود، تعداد 24 عدد از از کل ترانسکت ها مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. ترانسکت های 23 الی 29 به تعداد 7 عدد در غرب خلیج چابهار (اسکله دریابندر - تنگ)، ترانسکت 6 الی 12 به تعداد 7 عدد در شرق خلیج چابهار ( از منطقه صیادی رمین - دماغه پسابندر) و از ترانسکت های 13 الی 22 به تعداد 10 عدد در خلیج چابهار تا منطقه دریابزرگ مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. نتایج بررسی روزانه ترانسکت ها نشان دادکه تراکم عددی خیارن دریایی در مناطق شرقی خلیج چابهار(پسابندر - لیپار) 700.000 عدد، مناطق غربی خلیج چابهار ( ایران بندر – تنگ) 560.000 و منطقه میانی ویا خلیج چابهار ( از دماغه کنارک الی رمین) 180.000 عدد برآورد گردیده است که در گزارش حاضر به تفکیک ترانسکت های مطالعاتی در بخش نتایج ثبت گردیده است. با توجه به تعداد گونه های شناسایی شده در این مطالعه، باید اشاره نمود که تنها دو گونه تجاری قابل برداشت در ترانسکت های بررسی شده مشخص گردیده است. گونه غالب از بین این دو گونه ، گونه Holothuria leucospilota از خانواده Holothuridae با میانگین طولی 47 سانتی متر و میانگین وزنی 300 گرم وگونه دوم Stichopus varigatus از خانواده Stichoputidae (خیارهای دریایی این خانواده تنها در ترانسکت های مطالعاتی خلیج چابهار مشاهده گردیده) با میانگین طولی 45 سانتی متر و میانگین وزنی 850 گرم بود. تعداد مشاهدات در کل ترانسکت ها165 عددثبت گردید. ارزیابی تعداد کل خیار های دریایی در سه منطقه مورد بررسی 1.440.000 عدد برآورد گردید. 79.39% از کل خیارهای ارزیابی شده مربوط به گونه Holothuria leucospilota ، 5.45 % متعلق به خانواده Stichopus varigatus و 15.15 % متعلق به سایر گونه ها می باشد. متوسط وزن خیارهای دریایی گونه Holothuria leucospilota، Stichopus varigatus و Other species به ترتیب عبارتند از: 300، 850 و 200 گرم به ازای هر خیار دریایی.
|
|
|
:
|
Sea cucumbers are echinoderms from the class Holothuroidea. Due to cylindrical shape, they are known as sea cucumber. More than 1500 species have been identified in all around the world. Few of them are on the list of edible and commercial specious (Jiaxin, 2002). Sea cucumbers are classified into four categories, economically. A) High Commercial Value. B) Commercial Value. C) Low Commercial Value. D) No Commercial Value. Depending on the species, sea cucumber price varies in the market. So, this study was carried out in order to determine the maximum sustainable yield for commercial species. Coastal strip of the Sistan & Baluchistan was considered as statistical society. In order to obtain research data, 42 Line Transects were installed in the coastal strip. Each line transect was consisted of five circular transect, with 10-meter radius. The number of sea cucumber (observation), depth of installation of transects, type and percentage composition of the sea bottom, was recorded. In order to estimate of sea cucumber density, partial count method was carried out (King, 1995). The center point of each circular transect was determined/recorded by GPS. The presence of this point is necessary to create a circular movement in the studied area. In fact, each circular transect was considered as sampling unit and total areas of a line transect was also considered as statistical community. Calcareous ossicles was extracted from the sea cucumber’s rough skin, in order to sea cucumber identification. In addition, 20 species of sea cucumber were identified, in the present study. Of these, 12 species was belong to Holothuroidea, 3 species was belong to Stichopotidae, 1 species was belong to Cocomeridae and 2 species of them was unidentified. In addition, from 42 line transect, 24 of them were studied. 7 of them was located in the west-part of Chabahar Bay (Konarak – pozm), 7 in the east-part (Ramin – pasabandar) and 10 of them was located in Chabahar Bay. 700.000 pieces of sea cucumber were estimated in east-part, 560.000 pieces were estimated in west-part and 180.000 pieces of sea cucumber were estimated in Chabahar Bay, respectively. In addition, only two commercial species have been observed in the present study. Holothuria leucospilota with an average length of 47 cm and average weight of 300 gr was a dominated species. The total number of sea cucumbers counted in all research transects was 165 pcs. As results show, 1.440.000 Pcs of sea cucumbers has been estimated in the three research areas.79.39% of all evaluated sea cucumbers were belonged to Holothuria leucospilota, 5.45% of them were belonged to Stichopus varigatus and 15.15% of them were belonged to other species. The average weights of two recent economic species were 300 and 850 gr, respectively.
|
| |