|
" بررسي اثرات پروبيوتيک هاي بومي بر روي شاخص هاي رشد، بيوشيميايي و ايمني تاسماهي ايراني (Acipenser persicus)جوان پرورشي "
بازاري مقدم، سهيل
| شماره شناسایی
|
:
|
18874117
|
| شماره مدرک
|
:
|
۶۱۶۰۶
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -عادی]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
بازاري مقدم، سهيل
|
|
|
:
|
حلاجيان، علي
|
|
|
:
|
يگانه راسته کناري، هوشنگ
|
|
|
:
|
فرزانه بازقلعه، اسمعيل
|
|
|
:
|
پوردهقاني پيشکناري، محمد
|
|
|
:
|
کاظمي، رضوان اله
|
|
|
:
|
جليل پور رودکلي، جليل
|
|
|
:
|
شناور ماسوله، عليرضا
|
|
|
:
|
عليزاده رودپشتي، مهدي
|
|
|
:
|
معصوم زاده، مهدي
|
|
|
:
|
پورصفر طبالونداني، مجيد
|
|
|
:
|
يونس حقيقي، بهاره
|
| عنوان اصلي
|
:
|
بررسي اثرات پروبيوتيک هاي بومي بر روي شاخص هاي رشد، بيوشيميايي و ايمني تاسماهي ايراني (Acipenser persicus)جوان پرورشي
|
| نام نخستين پديدآور
|
:
|
بازاري مقدم، سهيل
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
Evaluation of the growth performances, biochemical and immune variables in sub year farmed sturgeon (Acipenser persicus) under feeding with native probiotic
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
تهران: موسسه تحقيقات علوم شيلاتي کشور، ۱۴۰۱
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۶۱۶۰۶ مورخ ۱۴۰۱/۰۳/۰۳۶۱۶۰۶
|
|
|
:
|
شماره طرح : 12-32-12-001-96031-970024
|
|
|
:
|
سامانه سمپات
|
| توصیفگر
|
:
|
تاسماهی ایرانی
|
|
|
:
|
پروبیوتیک اختصاصی
|
|
|
:
|
رشد
|
|
|
:
|
خون شناسی
|
|
|
:
|
ایمنی
|
| شماره ثبت
|
:
|
۴۵۰۷
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
تاسماهی ایرانی(Acipenser persicus) یکی از ماهیان با ارزش اقتصادی در جهان است که طی دو دهه ی اخیر عوامل گوناگونی موجب کاهش میزان ذخایر این ماهیان در دریای خزر گردیده است. با توسعه پرورش ماهیان خاویاری در کشور، امکان بروز و افزایش انواع بیماریهای عفونی در مزارع پرورشی وجود دارد و در این راستا مصرف پروبیوتیک¬های بومی و اختصاصی در ارتقای سلامت این ماهیان حائز اهمیت خواهد بود. مطالعه حاضر در انستیتو تحقیقات بین¬المللی ماهیان خاویاری (گیلان- رشت) انجام شد و از چهار سویه باکتری اسید لاکتیک(Lactococcus lactis، Pediococcus pentosaceus، Weissella cibaria و Enterococcus faecalis)که در مطالعات پیشین از روده تاسماهی ایرانی جداسازی شده بودند با نسبت های برابر در غذای مصرفی تاسماهی ایرانی استفاده گردید. در این بررسی 300 عدد تاسماهی ایرانی جوان با میانگین وزنی 5/0 ± 5/92 گرم در 4 تیمار (هر تیمار با 3 تکرار) با مقادیر0 (شاهد)، 150(تیمار 1)، 300 (تیمار 2) و 450 (تیمار3) ميلي گرم پروبیوتیک اختصاصی (به ازای هر کیلوگرم غذای مصرفی) در وان های فایبرگلاس(12 عدد) 500 لیتری (با حجم آبگیری 350 لیتر) به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. در این بررسی شاخص های گوناگون رشد، شمارش فلور باکتریایی کل( در محیط کشت TSA)و باکتری¬های اسید لاکتیک (در محیط کشت MRS) ، شاخص¬های ایمنی (ایمنوگلوبولیین M یا IgM، فعالیت لیزوزوم یا LA)، شاخص¬های بیوشیمیایی (فعالیت آنزیم¬های آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلانین ترانس آمیناز (ALT)، آلکالین فسفاتاز (ALP) لاکتات دهیدروژناز (LDH)، پروتئین کل و گلوکز) سرم خون و ساختار بافتی روده ¬تاسماهی ایرانی جوان در مقایسه با گروه شاهد (فاقد پروبیوتیک) سنجش و مقایسه شدند. همچنین در پایان دوره پرورش 8 هفته ای، 10 عدد بچه ¬ماهی از هر تیمار و گروه شاهد برای سنجش توان سازگاری با شوری، به آب با شوری 10 در هزار معرفی و نسبت به اندازه¬گیری شاخص¬های اسمولاریته و یون¬های سدیم، پتاسیم، منیزیم، کلر و کلسیم پلاسمای خون در ساعات 0، 3، 6، 12، 24، 48، 72 و 96 پس از معرفی اقدام گردیده و ساختار بافتی آبشش و کلیه مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که شاخص های رشد از قبیل ضریب چاقی، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن در تیمار های تغذیه شده با پروبیوتیک در مقایسه با گروه شاهد، بهبود یافته و دارای اختلاف معنی دارآماری بودند(P<0.05) .ضمناً در ماهیانی که از پروبیوتیک استفاده نمودند تلفاتی مشاهد نشد. شاخص های خون شناسی و بیوشیمیایی در تیمارهای مورد تغذیه با پروبیوتیک (RBC، WBC، هماتوکریت، توتال پروتئین و گلوکز)، در مقایسه با گروه شاهد دارای اختلاف معنی دار آماری بودند (P<0.05). در بررسی انجام گرفته بر روی شاخص ایمنی اختصاصی (IgM) در تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک، از مقادیر بالاتری برخوردار بوده و نسبت به شاهد دارای اختلاف معنی داری بوده اند(P<0.05). همچنین در بررسی شاخص ایمنی غیر اختصاصی (لیزوزیم) نیز نتایج نشان دهنده ی مقادیر بالاتر میزان لیزوزیم در تمام تیمارها در مقایسه با گروه شاهد بود(P<0.05).
نتایج شمارش باکتریایی نشان داد که بیشترین و کمترین میزان شمارش کل باکتریایی در روده با اختلاف معنی¬دار به ترتیب در تیمارهای شاهد و 2 مشاهده شد(P<0.05). همچنین شمارش باکتری های اسید لاکتیک در محیط کشت MRS نشان داد که بیشترین مقدار باکتری های اسید لاکتیک در تیمارهای 2 و 3 و کمترین مقدار آن نیز در گروه شاهد مشاهده گردید (P<0.05). نتایج بررسی بافتی بخش¬های مختلف روده نشان داد که آسیب مشاهده شده در روده ¬تاسماهی ایرانی در تیمار 2 نسبت به سایر تیمارها کمتر بود. نتایج تنش شوری نیز بیانگر تغییرات شاخص¬های تنظیم اسمزی بویژه اسمولاریته و یون سدیم در ساعات مختلف آزمایش و تغییرات ساختار بافتی آبشش و کلیه بود و تیمار 2 بهترین عملکرد در تنظیم اسمزی و سازگاری با شوری را از خود نشان داد. بطورکلی نتایج نشان داد که دوز بهینه مصرف پروبیوتیک های اختصاصی در تاسماهی ایرانی جوان مربوط به تیمار (2) با مقدار 300 میلی گرم پروبیوتیک به ازای هر کیلوگرم غذای مصرفی می باشد.
|
|
|
:
|
Persian sturgeon (Acipenser persicus) is one of the most economically valuable fish in the world, which its stocks has been reduced due to various factors in the Caspian Sea in the last two decades. With the development of sturgeon farming in the country, the possibility of occurrence and increase of various infectious diseases in farms can be expected, and in this regard, the use of local and specific probiotics will be important in promoting the health of sturgeons. The present study was conducted at the International Sturgeon Research Institute (Guilan-Rasht). In this study, four strains of lactic acid bacteria (Lactococcus lactis, Pediococcus pentosaceus, Weissella cibaria and Enterococcus faecalis) that were isolated from the intestines of Persian sturgeon in previous studies were used in equal proportions in the diet of the fish.
In this research, 300 juveniles of Persian sturgeon with an average weight of 92.5 ± 0.5g in 4 treatments (each treatment with 3 repetitions) fed with diet containing 0 (control), 150 (treatment 1), 300 (treatment 2) and 450 (Treatment 3) mg of specific probiotics (per kg of food consumed) kept in 12 fiberglass tanks of 500 liters (with water volume of 300 liters) for 8 weeks. In this study, various growth indices, count of total bacterial flora (in TSA medium) and lactic acid bacteria (in MRS medium), immunity indices (immunoglobulin M or IgM, lysosome or LA activity), biochemical indices (activity of aspartate transaminase (AST), alanine transaminase (ALT), alkaline phosphatase (ALP) lactate dehydrogenase (LDH), total protein and glucose in blood Serum and intestinal tissue structure of juvenile Persian sturgeon were measured and compared to the Control group (no probiotics). Also, at the end of the 8-week rearing period, 10 pieces of juveniles from each treatment and control group were introduced to water with a salinity of 10 per thousand to determine the ability to adapt with salinity and to measure osmolarity indices and sodium, potassium and magnesium ions. Chlorine and calcium of blood plasma were taken at 0, 3, 6, 12, 24, 48, 72 and 96 hours after introduction and the tissue structure of gills and kidneys was examined.
The results of this study showed that growth indices such as condition factor, feed conversion ratio, specific growth rate and weight gain percentage in probiotic-fed treatments were improved compared to the control group and had a statistically significant difference (P < 0.05). In addition, no mortality were observed in fish that used probiotics. Hematological and biochemical indices in treatments fed with probiotics (RBC, WBC, hematocrit, total protein and glucose) were significantly different from the control group (P <0.05). In the study on specific immunity index (IgM), the results showed that in all treatments fed with probiotics, this index had higher values and showed a significant difference compared to the control (P <0.05). Also in the study of non-specific safety index (lysozyme) the results showed higher values of lysozyme in all treatments compared to the control group (P <0.05).
The results of bacterial count showed that the highest and lowest total bacterial count in the intestine, were observed with significant differences in control group and treatment 2, respectively. Also, the count of lactic acid bacteria in MRS culture medium showed that the highest value was observed in treatments 2 and 3 and also the lowest value in control group
(P <0.05). Histological results of different parts of the intestine showed that the complications observed in the intestine of Persian sturgeon in treatment 2 were in a better condition than other treatments. The results of salinity stress also showed changes in osmotic regulation indices, especially osmolarity and sodium ion in different hours of the experiment, as well as changes in gill and kidney tissue structure, so that treatment 2 had the best performance in osmotic regulation and salinity compatibility. Totally and according to the results obtained in this study, it can be declared that the optimal dose of specific probiotics for juvenile Persian sturgeon belongs to treatment 2 with 300 mg of probiotics per kg of food consumed.
|
| |