ارزیابی و مقایسه ویژگی های خشک دارها، زادآوری، تنوع گیاهان و بی مهرگان خاکزی در طرح جنگلداری هفت خال نکا (قطعات بهره برداری شده و شاهد)

مرکز فناوری اطلاعات و اطلاع رسانی کشاورزی

منو

" ارزیابی و مقایسه ویژگی های خشک دارها، زادآوری، تنوع گیاهان و بی مهرگان خاکزی در طرح جنگلداری هفت خال نکا (قطعات بهره برداری شده و شاهد) "

شماره شناسایی	:	18867943
شماره مدرک	:	۶۰۰۳۳
شناسه افزوده	:	اسپهبدی پاردکلایی، کامبیز
	:	محمدنژاد کیاسری، شیرزاد
	:	ثاقب طالبی، خسرو
	:	رحمانی، احمد
	:	قلیچ نیای عمرانی، حسن
	:	خورنکه، سیف اله
	:	محمدی مقدم، محمد
	:	جعفری گرزین، بهنوش
	:	رحمانی، رامین
	:	داستانگو، دینا
	:	امینی، شهرام
	:	امینی، رضا
عنوان اصلي	:	ارزیابی و مقایسه ویژگی های خشک دارها، زادآوری، تنوع گیاهان و بی مهرگان خاکزی در طرح جنگلداری هفت خال نکا (قطعات بهره برداری شده و شاهد)
عنوان اصلي به زبان ديگر	:	:: Assessment and comparison of dead trees, regeneration, plant diversity and terricolous invertebrates in forest management plan of Haftkhal, Neka (managed and reserve compartments)
صفحه شمار	:	۵۲ ص.:مصور، عکس(رنگی)، جدول، نمودار
وضعیت انتشار	:	کرج: مؤسسه تحقيقات جنگلها و مراتع کشور، ۱۳۹۹
فروست	:	شماره ثبت ۶۰۰۳۳ مورخ ۱۴۰۰/۰۵/۱۹۶۰۰۳۳
	:	شماره طرح ۹۷۱۲۷۰-۹۷۰۲۶-۰۹۰-۰۹-۶۰-۱۲۴
	:	شماره نامه: سامانه سمپات
	:	این طرح: بنیادی است
خلاصه یا چکیده	:	طرح جنگلداری هفت خال در سال 1379 در قالب شیوه تک گزینی به اجرا در آمد و برش های آن در سال های 1384 و 1394 انجام شد. این پژوهش به منظور مقایسه برخی مشخصه های کمی و کیفی، زادآوری، خشک دارها، تنوع گونه ای گیاهان و تنوع بی مهرگان خاکزی در یک قطعه با برش تک گزینی با قطعه شاهد انجام پذیرفت. نمونه برداری به روش منظم تصادفی و ابعاد شبکه 150 × 100 متر صورت گرفت. اندازه‌گیری متغییرهای کمی و کیفی درختان و خشک دارها در 30 عدد قطعه نمونه عرصه مدیریت نشده شاهد و 20 عدد قطعه نمونه عرصه مدیریت شده انجام پذیرفت. همچنین در هر ریزقطعه نمونه کلیه زادآوری های طبیعی شمارش شد. سپس با شناسایی گونه-های گیاهی، میزان پوشش هر یک از آنها نیز تعیین گردید. به علاوه در هر ریزقطعه نمونه، یک نمونه خاک با سطح مقطع 81 سانتی مترمربع و از عمق 0 تا 10 سانتی¬متری برداشت و به آزمایشگاه منتقل گردید. در آزمایشگاه با استفاده از قیف¬های برلیزی بی¬مهرگان خاکزی از نمونه¬های خاک جدا گردید و سپس توسط لوپ دوچشمی شناسایی و شمارش گروه¬های مختلف بی¬مهرگان خاکزی تعیین شد. برای تعیین تنوع از شاخص¬های تنوع شانون-واینر و سیمپسون و برای میزان غنا و یکنواختی نیز از شاخص های مارگالف و هیپ استفاده شد. نمونه برداری به روش منظم تصادفی و ابعاد شبکه 150 × 100 متر صورت گرفت. نتایج نشان داد که میانگین موجودی در هکتار قطعه شاهد و مدیریت شده به ترتیب 65/671 و 02/568 مترمکعب، میانگین تعداد در هکتار 22/322 و 65/297 اصله، میانگین سطح مقطع در هکتار 25/26 و 37/22 مترمربع، میانگین ارتفاع درختان 69/34 و 19/32 متر و میانگین قطر برابرسینه درختان 89/24 و 58/24 سانتی متر بود. همچنین متوسط کل زادآوری شمارش شده در عرصه های شاهد و مدیریت شده به ترتیب برابر با 52/109 و 129 اصله در هر 100 مترمربع برآورد شد. البته در بین این متغیرهای کمی اختلاف معنی داری وجود نداشت. به علاوه در ارتباط با پارامترهای متوسط درصد حجم اجزای خشک شده، متوسط درصد فراوانی گونه های خشک شده و متوسط درصد فراوانی قطعات خشک شده در درجات مختلف پوسیدگی اختلاف معنی داری در بین عرصه های شاهد و مدیریت شده دیده نشد. متوسط حجم درختان و تنه های خشک سرپا و افتاده عرصه های شاهد و مدیریت شده به ترتیب شامل 87/91 درصد و 89/74 درصد حجم کل قطعات خشک شده بود. متوسط درصد فراوانی درختان و تنه های خشک سرپا و افتاده عرصه های شاهد و مدیریت شده نیز به ترتیب برابر با 39/14 درصد و 28/10 درصد درختان سرپا تعیین شد. براساس این تحقیق متوسط تنوع گونه ای گیاهان در بین دو عرصه اگرچه اختلاف معنی¬داری به لحاظ شاخص¬های شانون- واینر و سیمپسون نداشت ولی روند نزولی تنوع شامل عرصه مدیریت شده و عرصه مدیریت نشده شاهد بوده است. در ارتباط با تنوعبی مهرگان خاکزی در بین دو عرصه نیز اگرچه اختلاف معنی¬داری به لحاظ شاخص¬های شانون- واینر و سیمپسون مشاهده نگردید ولی روند نزولی تنوع شامل عرصه مدیریت نشده شاهد و عرصه مدیریت شده تعیین گردید. نتایج این تحقیق نشان داد اجرای این طرح جنگلداری با شیوه جنگلشناسی تک گزینی و بر اساس متغیرهای کمی و کیفی درختان، ساختار های افقی و عمودی توده، زادآوری طبیعی، خشک دارها و تنوع گونه ای گیاهان موفقیت قابل قبولی برخوردار بوده است. همچنین به دلیل موفقیت اجرای دو دوره این طرح جنگلداری، متوسط فراوانی درختان و تنه های خشک سرپا و افتاده در هکتار از حداقل 10 درصد تا حد مطلوب 15 درصد درختان سرپا توصیه گردید.واژه های کلیدی: مازندران، خشک دار، کمی و کیفی، زادآوری، پوشش گیاهی، بی مهرگان خاکزی، تنوع زیستی.