طبقه بندي كيفي  "تناسب اراضي"  براي محصولات زراعي و باغي دشت فیض آباد مه‏ولات

مرکز فناوری اطلاعات و اطلاع رسانی کشاورزی

منو

رکورد قبلی

رکورد بعدی

" طبقه بندي كيفي "تناسب اراضي" براي محصولات زراعي و باغي دشت فیض آباد مه‏ولات "

شماره شناسایی	:	18864648
شماره مدرک	:	۵۸۰۲۳
نام عام مواد	:	[گزارش علمی- فنی]
شناسه افزوده	:	وفابخش، جواد
	:	مهدی عباس زاده ،
	:	خوشبزم،رضا
	:	محمدی،حسین
	:	رجب زاده،محمد
	:	ساربان ، هادی
	:	قاسمی ،رمضانعلی
	:	قاسم زاده گنجه ای ، محمد
	:	ساربان، غلامحسین
عنوان اصلي	:	طبقه بندي كيفي "تناسب اراضي" براي محصولات زراعي و باغي دشت فیض آباد مه‏ولات
صفحه شمار	:	۶۳ص.:جدول
وضعیت انتشار	:	مشهد: مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعی استان خراسان رضوی، ۹۲
فروست	:	شماره ثبت۵۸۰۲۳مورخ۹۹/۰۵/۲۲
	:
	:	شماره نامه ۷۱۲۲/۲۴۴ مورخ۱۳۹۹/۰۴/۲۲
	:	۵۸۰۲۳
خلاصه یا چکیده	:	منطقه مورد مطالعه با مساحت حدود 15000 هكتار در اراضي دشت فيض آباد شهرستان مه ولات در استان خراسان رضوي واقع گرديده و در پاييز و زمستان سال 1391 به منظور اجراي طرح الگوي كشت بصورت نيمه تفصيلي مورد بررسي و مطالعه خاكشناسي قرار گرفت. منطقه داراي اقليم خشك با زمستانهاي معتدل و تابستانهاي گرم و خشك مي باشد. براساس آمار درازمدت نزدیکترین ايستگاه سينوپتيك معدل بارندگي در منطقه 193 ميليمتر و معدل درجه حرارت آن 3/17 درجه سانتيگراد مي باشد. رژيم رطوبتي و حرارتي خاك در منطقه به ترتيب اريديك (Aridic) و ترميك (Thermic) مي باشد. منطقه مورد مطالعه اكثراً شامل دشتهاي آبرفتي دامنه‌اي (Piedmont Alluvial Plain) و انتهاي آبرفتهاي بادبزني شكل سنگريزه دار (Gravelly Alluvial fans) بوده و خاكهاي منطقه براساس سيستم رده بندي آمريكايي (U.S.D.A Soil Taxonomy) در دورده انتي‏سول (Entisols) و اريدي سول (Aridisols) و شش گروه بزرگ شامل Haplocalcids, Haplogypsids، Torriorthents، Haplocambids، Torrifluvents، Haplosalids قرار گرفته‌اند. در دو واحد فيزيوگرافي شناسايي شده نه سري خاك شناخته شد. از نظر طبقه بندي اراضي كلاسها و تحت کلاس های متفاوت در اراضی منطقه وجود دارد و بطور كلي محدوديت‌هاي اصلي از نظر استفاده‌هاي كشاورزي شامل بافت خاك، وجود سنگريزه عمقي در داخل خاك و شوري و قليائيت مي‌باشد. ارزيابي تناسب اراضي با استفاده از مطالعات خاكشناسي نيمه تفصيلي ، اطلاعات هواشناسي ايستگاه سينوپتيك كاشمر، نيازهاي خاكي گياهان زراعي و نياز اقليمي آنها که توسط سايز (1993) و گیوی (1376) گردآوري شده انجام گرديد. اين مطالعه براي تيپ‏هاي بهره‌وري گندم ، جو، پنبه، پسته، زعفران، انار، ذرت علوفه‏ای و خربزه انجام شد وكلاس‏هاي تناسب اراضي در منطقه به روش ريشه دوم( روش پارامتريك) براي محصولات مهم زراعي منطقه انجام گرفت. نتايج تناسب اراضي نشان داد که اراضي منطقه براي محصولات جو،گندم، پنبه و پسته داراي كلاس‏هاي مناسب (S1)، نسبتاً مناسب (S2) و در برخي از واحدهاي اراضي با تناسب بحراني((S3 و براي انار، زعفران، ذرت و خربزه داراي تناسب اراضي متفاوت از نسبتا مناسب(S2) تا نامناسب( N2 ) مي باشد. زعفران و انار داراي كمترين تناسب در منطقه هستند. اين تحقيق نشان داد كه كلاس‏هاي اقليمي براي تيپ هاي بهره وري گندم، جو ، زعفران، خربزه و پسته بسيار مناسب (بادرجه اقليم بيشتر از 96) و براي انار، پنبه و ذرت نسبتا مناسب بودند كه كمترين تناسب اقليم مربوط به محصول انار با 03/58 تعيين گرديد.