|
" بررسی کارايی برخي علف‌کش‌ها در کنترل شیمیایی علف‌هرز مهاجم سنبل‌آبی (Eichhornia crassipes) "
| شماره شناسایی
|
:
|
18864393
|
| شماره مدرک
|
:
|
۵۸۲۰۰
|
| نام عام مواد
|
:
|
[گزارش نهایی -ویژه]
|
| شناسه افزوده
|
:
|
یعقوبی، بیژن
|
|
|
:
|
عبادی، علی‌اکبر
|
|
|
:
|
پورامير، فرزین
|
|
|
:
|
سلیم‌پور، زیبا
|
|
|
:
|
منصور‌پور، فاطمه
|
| عنوان اصلي
|
:
|
بررسی کارايی برخي علف‌کش‌ها در کنترل شیمیایی علف‌هرز مهاجم سنبل‌آبی (Eichhornia crassipes)
|
| عنوان اصلي به زبان ديگر
|
:
|
:Investigation on the efficacy of some herbicides on chemical control of water hyacinth (Eichhornia crassipes)
|
| صفحه شمار
|
:
|
۵۸ ص.:مصور، جدول، نمودار
|
| وضعیت انتشار
|
:
|
رشت: موسسه تحقیقات برنج کشور، ۱۳۹۹
|
| فروست
|
:
|
شماره ثبت ۵۸۲۰۰ مورخ ۱۳۹۹/۰۶/۲۲
|
|
|
:
|
شماره طرح ۹۵۱۱۴۱-۰۴۳-۰۴-۰۴-۴۷
|
|
|
:
|
شماره نامه: سامانه سمپات
|
|
|
:
|
این طرح: ترویجی است
|
|
|
:
|
۵۸۲۰۰
|
| خلاصه یا چکیده
|
:
|
سنبل‌آبی مهمترین علف‌هرز مهاجم آبزی دنیا است. این علف‌هرز پس از ورود به ایران در کمتر از دو دهه بطور گسترده‌ای در زیستگاههای آبی شمال کشور گسترش یافته و اکنون به‌عنوان مهمترین علف‌هرز مهاجم این اکوسیستم‌ها مطرح است. شش آزمایش در شرایط گلدانی، زیستگاه طبیعی آلوده به سنبل‌آبی و آزمایشگاهی جهت معرفی علفکشهای مناسب برای کنترل شیمیایی سنبل‌آبی و بررسی تنوع ژنتیکی این علف‌هرز در سال‌های 1396 تا 1398 در مؤسسه تحقیقات برنج کشور اجرا شد. در آزمایش نخست، غربال کردن علف‌کش‌ها جهت شناسایی ترکیبات مؤثر برای کنترل سنبل‌آبی، در آزمایش دوم، کارایی دوز توصیه شده برای شالیزار و دوبرابر از علفکشهای انتخابی از آزمایش نخست بررسی شد. در آزمایش سوم کارایی علفکشهای انتخابی از مرحله‌ی قبل در زیستگاه طبیعی آلوده به سنبل‌آبی بررسی شد. آزمایش چهارم با هدف تعیین دوز مناسب بیس‌پایریباک سدیم به‌عنوان علف‌کش جدید و مجاز اکوسیستم‌های آبی، برای کنترل سنبل‌آبی اجرا شد و در آزمایش پنجم تأثیر سمپاشی‌های پاییزه بر جمعیت زمستان‌گذران علف‌هرز مطالعه شد. در آزمایش ششم تنوع ژنتیکی نمونه‌های سنبل‌آبی که از گیلان و مازندران جمع‌آوری شده بود مطالعه گردید. نتایج آزمایش نخست نشان داد که از بین 21 علف‌کش مورد بررسی، 14 علف‌کش دارای کمتر از 10 درصد کارایی در کنترل سنبل‌آبی بودند. علفکشهای کانسیل (تریافامون + اتوکسی‌سولفورون WG 30%) و رانداپ (گلایفوسیت SL 41%) به‌ترتیب دارای 15 و 30 درصد و علفکشهای نومینی (بیس‌پایریباک سدیم SC 10%)، کلین‌وید (بیس‌پایریباک سدیم SC 40%)، دی‌آلن‌سوپر (توفوردی + دیکامبا SL 46.6%)، یو46-کامبیفلوئید (توفوردی + ام‌ث‌پ‌آ SL 67.5%) و یو46-دیفلوئید (توفوردی SL 72%) نیز به‌ترتیب دارای 63، 67، 78، 93 و 87 درصد کارایی بودند. نتایج آزمایش دوم مؤید نتایج آزمایش نخست بود و نشان داد که کارایی علفکشهای یو46-دیفلوئید، یو46-کامبیفلوئید، دی‌آلن‌سوپر، رانداپ، نومینی و کلین‌وید در دوز بالاتر در کنترل سنبل‌آبی به‌ترتیب دارای 75، 93، 81، 93، 91 و 100 درصد بود. نتایج آزمایش سوم نشان داد که واکنش سنبل‌آبی به علف‌کش‌ها در زیستگاههای طبیعی آلوده مشابه واکنش آنها به این علف‌کش‌ها در شرایط گلدانی بود که مطابق آن علفکشهای توفودی، گلایفوسیت و بیس‌پایریباک سدیم به‌عنوان علفکشهای مناسب برای کنترل سنبل‌آبی معرفی می‌شوند. دوز مناسب از علفکشهای فوق برای کنترل حدود 95 درصد و یا بیشتر سنبل‌آبی از علفکشهای گلایفوسیت، توفوردی و بیس‌پایریباک سدیم به‌ترتیب 1640، 1080 و 100 گرم ماده مؤثره در هکتار توصیه می‌شود. سمپاشی پاییزه با علفکشهای فوق پتانسیل زمستان‌گذرانی گیاهچه‌های سنبل‌آبی را بیش از 90 درصد کاهش داد. بررسی‌های مقدماتی نشان داد سنبل‌آبی فاقد تنوع ژنتیکی قابل توجه بود و می‌توان منشاء گیاهچه‌های جمع‌آوری شده از گیلان و مازندران را یک گیاه مادری تصور نمود. در بین علفکشهای فوق‌الذکر بیس‌پایریباک سدیم انتخابی شالیزار بوده و مجاز کاربرد در اکوسیستم‌های آبی و سدّهای ذخیره آب آشامیدنی و فاقد اثر سوء بر روی ماهی است. لذا براساس نتایج این پژوهش بیس‌پایریباک سدیم 100 گرم ماده موثره در هکتار به‌دلیل مزایای زیست‌محیطی و کارایی بسیار خوب برروی سنبل‌آبی برای کنترل شیمیایی علف‌هرز توصیه می‌شوند.کلمات کليدي: علف هرز مهاجم، اکوسيستم‌هاي آبي، زمستان‌گذرانی، تنوع ژنتیکی
|
|
|
:
|
Water hyacinth is the most important aquatic weed in the world. In less than two decades after entering Iran, this weed has become widespread in the northern aquatic habitats and is now considered the most important invasive weed in these ecosystems. Six experiments in pot conditions, natural habitat contaminated with water hyacinth and laboratory were conducted to introduce suitable herbicides for chemical control of water hyacinth and to study the genetic diversity of this weed in 2017 to 2019 at the Plant Protection Department of Rice Research Institute of Iran. In the first experiment, herbicides screening to identify effective compounds for control of water hyacinth and in the second experiment, the efficacy of recommended and twice the recommended dosage for paddy fields weed control of selected herbicides from the first experiment was investigated. In the third experiment, the efficacy of selected herbicides from the previous stage in a natural habitat contaminated with water hyacinth was investigated. The fourth experiment was performed to determine the appropriate dose of bispyribac sodium as a new and authorized herbicide for aquatic ecosystems to control water hyacinths and in the fifth experiment, the effect of autumn spraying on the wintering population of water hyacinth was studied. In the sixth experiment, the genetic diversity of water hyacinth specimens collected from Guilan and Mazandaran was investigated. The results of the first experiment showed that out of 21 herbicides studied, 14 herbicides had less than 10% efficiency in water hyacinth control. Council (triafamone + ethoxysulfuron, WG 30%) and roundup (glyphosate, SL 41%) herbicides accounted for 15 and 30 percent efficacy respectively, and nominee (bispyribac sodium OD 10%), cleanweed (bispyribac sodium SC, 40%), dialensuper (2,4-D + dicamba, SL 46.6%), U46-cambifloid (2,4-D + MCPA, SL 67.5%), and U46-difluid (2,4-D, SL 72%) had 63, 67, 78, 93, and 87 percent efficacy, respectively. The results of the second experiment confirmed the results of the first one and showed that the performance of U46-Difluid, U46-Cambiofluid, dialensuper, roundup, nominee and cleanweed herbicides at higher doses in water hyacinth control was 75, 93, 81, 93, 100 and 91%, respectively. The results of the third experiment showed that the response of water hyacinth to herbicides in natural contaminated habitats was similar to that of these herbicides in pot conditions, according to which 2, 4-D, glyphosate and bispyribac sodium are introduced as suitable herbicides to control water hyacinths. The recommended dosage for control of about 95% or more of water hyacinth from glyphosate, 2,4-D, and bispyribac sodium herbicides is 1640, 1080, and 100 g ai ha-1, respectively. Autumn spraying with herbicides has reduced the potential for overwintering of water hyacinth seedlings by more than 90 percent. Water hyacinth lacked significant genetic diversity and the origin of seedlings collected from Gilan and Mazandaran can be considered a mother plant. Among the above-mentioned herbicides, bispyribac sodium is a selective herbicide for paddy weeds and is authorized to be used in aquatic ecosystems and drinking water storage dams and has no adverse effects on fish. Therefore, based on the results of this study, bispyribac sodium (100 g ai ha-1) is recommended for the chemical control of water hyacinth because of its environmental advantagous and excellent efficacy on water hyacinth control.Key words: Invasive weed, aquatic ecosystems, overwintering, genetic diversity
|
| |